Βερολίνο. Η πόλη της δημιουργίας
Κωνσταντίνος Νέζης
20/12/2018
Menu
Η Κορσική βρίσκεται στη Μεσόγειο θάλασσα βόρεια της Σαρδηνίας. Γνωστή για τα ψηλά και απότομα βουνά της, τις όμορφες παραλίες και τα γραφικά χωριά της, είναι ένας δημοφιλής τουριστικός προορισμός της Γαλλίας που προσελκύει επισκέπτες από όλες τις γωνιές της γης. Ο πολιτισμός και η ιστορία της Κορσικής αντανακλώνται στην αρχιτεκτονική των οικισμών της, στη γαστρονομία και στις ιδιαίτερες παραδόσεις.
Η Κορσική είναι ένα νησί με ταραχώδη και συναρπαστική ιστορία. Αποτέλεσε το πεδίο συγκρούσεων για όλες τις μεγάλες δυνάμεις της ευρωπαϊκής ιστορίας, εξαιτίας της στρατηγικής θέσης της. Τα ίχνη της ανθρώπινης παρουσίας χάνονται πίσω στο χρόνο. Τα μεγαλιθικά μνημεία στη Filitosa και ο σκελετός μιας γυναίκας που βρέθηκε το 1972 στο σπήλαιο Araguina κοντά στο Μπονιφάτσιο μαρτυρούν την κατοίκηση της Κορσικής ήδη από τη Νεολιθική περίοδο.
Η καταγεγραμμένη ιστορία της Κορσικής ξεκινά τον 6ο αιώνα π.Χ. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο (βιβλίο Α’ παρ. 165-166), Έλληνες άποικοι από τη Φώκαια της Μικράς Ασίας ίδρυσαν την Αλαλία (σημ. Aleria) στην ανατολική ακτή. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης (βιβλίο Ε’ παρ. 5.13) αναφέρει ότι η Αλαλία είχε ένα μεγάλο λιμάνι και ανταγωνίζονταν εμπορικά την πόλη των Ετρούσκων Νίκαια. Οι σχέσεις των δυο λαών ήταν τεταμένες και είχε ως αποτέλεσμα τη ναυμαχία της Αλαλία μεταξύ του 540 και 535 π.Χ. που κατέληξε με μια πύρρεια νίκη των Ελλήνων. Ωστόσο η αδυναμία τους να υπερασπιστούν την πόλη, τους ανάγκασε να εγκαταλείψουν την Κορσική και να εγκατασταθούν στο Ρήγιο της Μεγάλης Ελλάδας. Έτσι η Κορσική πέρασε στα χέρια των Ετρούσκων έως τη κατάκτηση της από τους Ρωμαίους τον 3ο αιώνα π.Χ.
οἱ δὲ Φωκαιέες, ἐπείτε σφι Χῖοι τὰς νήσους τὰς Οἰνούσσας καλεομένας οὐκ ἐβούλοντο ὠνευμένοισι πωλέειν, δειμαίνοντες μὴ αἳ μὲν ἐμπόριον γένωνται, ἡ δὲ αὐτῶν νῆσος ἀποκληισθῇ τούτου εἵνεκα, πρὸς ταῦτα οἱ Φωκαίες ἐστέλλοντο ἐς Κύρνον· ἐν γὰρ τῇ Κύρνῳ εἴκοσι ἔτεσι πρότερον τούτων ἐκ θεοπροπίου ἀνεστήσαντο πόλιν, τῇ οὔνομα ἦν Ἀλαλίη.
[...] Μετὰ δὲ τὴν Αἰθάλειαν νῆσός ἐστιν ἀπέχουσα μὲν ταύτης ὡς τριακοσίους σταδίους, ὀνομάζεται δὲ ὑπὸ μὲν τῶν Ἑλλήνων Κύρνος, ὑπὸ δὲ τῶν Ῥωμαίων καὶ τῶν ἐγχωρίων Κόρσικα. αὕτη δ´ ἡ νῆσος εὐπροσόρμιστος οὖσα κάλλιστον ἔχει λιμένα τὸν ὀνομαζόμενον Συρακόσιον. ὑπάρχουσι δ´ ἐν αὐτῇ καὶ πόλεις ἀξιόλογοι δύο, καὶ τούτων ἡ μὲν Κάλαρις, ἡ δὲ Νίκαια προσαγορεύεται. τούτων δὲ τὴν μὲν Κάλαριν Φωκαεῖς ἔκτισαν, καὶ χρόνον τινὰ κατοικήσαντες ὑπὸ Τυῤῥηνῶν ἐξεβλήθησαν ἐκ τῆς νήσου. τὴν δὲ Νίκαιαν ἔκτισαν Τυῤῥηνοὶ θαλαττοκρατοῦντες καὶ τὰς κατὰ τὴν Τυῤῥηνίαν κειμένας νήσους ἰδιοποιούμενοι.
Οι Ρωμαίοι άσκησαν βαθιά επιρροή στο νησί. Αποίκησαν ολόκληρη την ανατολική ακτή και εξερεύνησαν την ενδοχώρα. Καλλιέργησαν το κρασί και έκαναν εξαγωγές μελιού και λαδιού. Αντικατέστησαν την τοπική διάλεκτο με τα λατινικά. Η Aleria έγινε η πρωτεύουσα της επαρχίας της Κορσικής και ήταν μια ακμάζουσα πόλη μέχρι την πτώση του νησιού στους Βάνδαλους το 430 μ.Χ. και την έναρξη μιας περιόδου αναρχίας και πολέμων σε όλη τη διάρκεια του Μεσαίωνα.
Το 1077 η Κορσική πέρασε στον έλεγχο του Πάπα και αυτός με τη σειρά του τη μεταβίβασε στην Πίζα. Η διαμάχη Πίζας και Γένοβας για την κυριαρχία στη δυτική Μεσόγειο κατέληξε στη ναυμαχία της Meloria το 1284 και την καταστροφή του στόλου της Πίζας. Οι Γενουάτες απέκτησαν τον έλεγχο της Κορσικής για τους επόμενους πέντε αιώνες. Οι προσπάθειες του βασιλείου της Αραγονίας τον 14ο και 15ο αιώνα και της Γαλλίας τον 16ο αιώνα να την κατακτήσουν ήταν μάταιες. Η σκληρή κατοχή του νησιού ήταν η αφορμή πολλών αναταραχών, παρά τις προσπάθειες των Γενουατών να παρέχουν αυτονομία στις αγροτικές κοινότητες του. Οι Κορσικανοί πλούσιοι αγρότες ανταγωνίζονταν εμπορικά τη Γένοβα. Αυτές οι αναταραχές οδήγησαν στην εξέγερση του 1729 που κράτησε σαράντα χρόνια.
Το 1755 ένας Κορσικανός πατριώτης, ο Πασκουάλε Πάολι (Pasquale Paoli) κήρυξε την ανεξαρτησία του νησιού από τους Γενουάτες. Ο Πάολι συνέταξε ένα δημοκρατικό σύνταγμα και κήρυξε την ίδρυση της Κορσικανής Δημοκρατίας ως ανεξάρτητου κράτους. Το σύνταγμα ήταν γραμμένο στην ιταλική γλώσσα και εμποτισμένο με πολλές αρχές του Διαφωτισμού. Επίσης ίδρυσε το πρώτο πανεπιστήμιο του νησιού. Για τους Κορσικανούς ήταν ο «πατέρας του λαού». Όμως, το 1768 με τη συνθήκη των Βερσαλλιών, η Κορσική πέρασε και επίσημα υπό γαλλικό έλεγχο. Ήταν η αφορμή για το ξέσπασμα της επανάστασης. Ο Πάολι πάλεψε για τη διατήρηση της ανεξαρτησίας της πατρίδας του, αλλά ηττήθηκε από τους Γάλλους στη μάχη του Ponte Nuevo το 1769 και έφυγε στο Λονδίνο. Από τότε μέχρι σήμερα η Κορσική ανήκει στη Γαλλία.
Οι Κορσικανοί πολέμησαν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος. Μετά το τέλος του πολέμου η οικονομία του νησιού είχε συρρικνωθεί και ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού αναγκάστηκε να φύγει. Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κατακτήθηκε από τις δυνάμεις του Άξονα και το 1943 ελευθερώθηκε από τους Συμμάχους. Στο τελευταίο μισό του 20ου αιώνα υπήρξαν εντάσεις ανάμεσα στους Κορσικανούς και τις γαλλικές αρχές σχετικά με το ζήτημα της ανεξαρτησίας του νησιού. Για το σκοπό αυτό ιδρύθηκε το 1975 το Εθνικό Μέτωπο Απελευθέρωσης της Κορσικής (ΕΜΑΚ), που άρχισε ένοπλο αγώνα και οργάνωσε επιθέσεις σε διάφορα κυβερνητικά κτίρια. Το 2001 η γαλλική κυβέρνηση παραχώρησε περιορισμένη αυτονομία στην Κορσική και το 2014 το ΕΜΑΚ τερμάτισε την ένοπλη δράση του.
Το Αζαξιό είναι η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη της Κορσικής. Η μορφή του Ναπολέοντα κυριαρχεί στη σύγχρονη ιστορία της πόλης και βρίσκεται παντού. Τα στενά δρομάκια, τα κτίρια με την υπέροχη και ποικίλη αρχιτεκτονική τους και ο καθεδρικός ναός καθιστούν το Αζαξιό έναν από τους πιο ενδιαφέροντες προορισμούς στην Κορσική. Η πόλη διαθέτει επίσης ένα όμορφο λιμάνι με πολλά σκάφη και γιοτ, που φτάνουν από γαλλικά λιμάνια όπως η Μασσαλία, η Νίκαια και η Τουλόν – κάτι που δίνει στην περιοχή μια αίσθηση Κυανής Ακτής. Σπουδαία αξιοθέατα της πόλης είναι η πλατεία Ντε Γκωλ, ο καθεδρικός ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και η πλατεία Foch.
Η πλατεία Ντε Γκωλ (Place de Gaulle) είναι η κεντρική πλατεία του Αζαξιό και σηματοδοτεί το χωρισμό της παλιάς πόλης από τη νέα. Το άγαλμα του Ναπολέοντα Βοναπάρτη πλαισιωμένο από τα τέσσερα αδέλφια του είναι το σήμα κατατεθέν της πλατείας. Ο Ναπολέων είναι έφιππος και ντυμένος με τη ρωμαϊκή ενδυμασία. Εκεί βρίσκεται επίσης και ένα μνημείο αφιερωμένο στην απελευθέρωση της Κορσικής από τον στρατηγό Ντε Γκωλ το 1943. Περιμετρικά της πλατείας υπάρχουν πολλά εστιατόρια, καφετέριες και εμπορικά καταστήματα.
Ο Καθεδρικός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου βρίσκεται στην παλιά πόλη. Η ώχρα πρόσοψη του, ο επιβλητικός θόλος και τα πλούσια διακοσμημένα παρεκκλήσια του σε στυλ μπαρόκ του δίνουν μια ακαταμάχητη γοητεία. Αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της αρχιτεκτονικής της Αντιμεταρρύθμισης και σχηματίζει ένα λατινικό σταυρό. Τα παρεκκλήσια του είναι τρία και αφιερωμένα στη λατρεία της Παναγίας. Το παρεκκλήσι της Παναγίας του Ροδαρίου στέγαζε τον οικογενειακό τάφο της οικογένειας του Βοναπάρτη μέχρι την κατασκευή του αυτοκρατορικού παρεκκλησίου. Ο θησαυρός του καθεδρικού ναού περιέχει διάφορα πολύτιμα αντικείμενα σχετικά με την ιστορία της Κορσικής και του Αζαξιό.
Η πλατεία Φος (Place Foch) βρίσκεται κοντά στο λιμάνι της πόλης. Πήρε το όνομα της από τον στρατάρχη της Γαλλίας στον Α’ Π.Π. Ferdinand Foch, αλλά είναι αφιερωμένη στον Μεγάλο Ναπολέοντα. Στο κέντρο της πάνω σε ένα βάθρο στέκεται το μεγάλο άγαλμα του Ναπολέοντα από λευκό μάρμαρο. Γύρω από το βάθρο υπάρχει ένα σιντριβάνι με τέσσερα λιοντάρια από γρανίτη. Η πλατεία προσφέρεται για στάση και χαλάρωση, ενώ τη νύχτα προβολείς φωτίζουν τους φοίνικες της και φτιάχνουν μια μαγική ατμόσφαιρα.
Σκαρφαλωμένο πάνω σε έναν ασβεστολιθικό βράχο, το Μπονιφάτσιο είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές πόλεις της Μεσογείου. Τα τείχη της ακρόπολης και τα μεσαιωνικά σπίτια υψώνονται απρόσκοπτα πάνω στους απότομους βράχους, που έχουν φαγωθεί από τον άνεμο και τα κύματα. Μια είσοδος πλάτους 100 μέτρων περίπου σχηματίζει το φυσικό λιμάνι της πόλης. Αυτοί οι βράχοι περικλείουν τα εστιατόρια και τη μαρίνα της πόλης, ενώ η θέα από την ακρόπολη είναι εντυπωσιακή. Μόλις 12 χλμ. από τη Σαρδηνία η ατμόσφαιρα στο Μπονιφάτσιο θυμίζει περισσότερο ιταλική πόλη παρά γαλλική.
Στην καρδιά της Κορσικής βρίσκεται το Κόρτε, η παλιά πρωτεύουσα του νησιού από το 1755 έως το 1769. Ανάμεσα σε βουνά από γρανίτη, με την ακρόπολη του να υψώνεται ψηλά πάνω σε μια βραχώδη επιφάνεια και τις στέγες των σπιτιών της παλιάς πόλης να ρίχνουν τη σκιά τους στα στενά και πλακόστρωτα δρομάκια της, το Κόρτε αποπνέει έναν κοσμοπολίτικο αέρα. Η πόλη, λόγω του νεανικού πληθυσμού της, έχει πολλές καφετέριες και μπαρ στα οποία μπορείτε να χαλαρώσετε έπειτα από μια κουραστική ημέρα ορειβασίας και εξερεύνησης της υπαίθρου.
Μια πολύχρωμη σειρά από κτίρια, λιθόστρωτα δρομάκια που οδηγούν στην ακρόπολη, τα πολύβουα καφέ δίπλα στο λιμάνι και μια ημικυκλική πευκόφυτη παραλία από άμμο είναι τα στοιχεία εκείνα που δίνουν στο Κάλβι το χαρακτηρισμό της ιδανικής μεσογειακής πόλης. Λέγεται ότι στο Κάλβι στη διάρκεια της γενοβέζικης κατοχής, γεννήθηκε ο Χριστόφορος Κολόμβος. Ερείπια του σπιτιού του είναι ορατά και σήμερα μέσα στην ακρόπολη, ενώ ένα άγαλμα του βρίσκεται έξω από αυτήν. Η ακρόπολη του Κάλβι χρονολογείται από τον 13ο αιώνα και προσφέρει μια εκπληκτική θέα στον κόλπο και τα γύρω βουνά. Στην ακρόπολη κυριαρχεί ο καθεδρικός ναός του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή.
Η Μπαστιά είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Κορσικής. Η πλατεία του Αγίου Νικολάου είναι το σημείο αναφοράς και το κέντρο της πόλης. Ένα ευχάριστο μέρος για να απολαύσετε τη μεσογειακή ατμόσφαιρα της Μπαστιά και ιδανικό για χαλάρωση κάτω από τα δέντρα του. Η παλιά πόλη βρίσκεται νότια της πλατείας και περιβάλλει το παλιό λιμάνι με την ακρόπολη. Στο παλιό λιμάνι υπάρχουν πολλά εστιατόρια και μπαρ, όπου μπορείτε να δοκιμάσετε τοπικά εδέσματα.
Η Κορσική έχει 200 παραλίες περίπου και συνολικό μήκος ακτογραμμής 1000 χλμ. Υπάρχουν παραλίες με λεπτή ή χοντρή λευκή και χρυσαφένια άμμο, καθώς και παραλίες με βότσαλα κάθε χρώματος. Εξαιτίας της φύσης του κορσικανού τοπίου, πολλές από τις παραλίες της Κορσικής είναι κρυμμένοι κολπίσκοι προσβάσιμοι μόνο με τα πόδια ή με βάρκα. Οι παραλίες της Κορσικής είναι επίσης απίστευτα καθαρές. Είτε βρίσκεστε σε έναν από τους απομονωμένους κόλπους, είτε σε μια από τις πιο πολυσύχναστες παραλίες του νησιού, το επίπεδο καθαριότητας είναι πολύ καλό.
Η πιο διάσημη παραλία του νησιού είναι αναμφισβήτητα η παραλία στην Palombaggia. Ένα εξαιρετικό μείγμα από ψιλή λευκή άμμο που φυλάσσεται από τεράστιους κόκκινους γρανιτένιους βράχους και υπέροχα γαλάζια νερά. Η Santa Giulia είναι ακόμα μια δημοφιλής παραλία και η πιο φωτογενής από όλες τις παραλίες της νότιας Κορσικής. Βρίσκεται σε έναν φανταστικό κόλπο σε σχήμα πετάλου και τα ρηχά ημιδιαφανή νερά της, την καθιστούν το τέλειο σημείο κολύμβησης για οικογένειες με μικρά παιδιά.
Η παραλία του Κάλβι είναι ένας κόλπος με λευκή άμμο, που περιβάλλεται από δάσος πεύκων και έχει από τα πιο καθαρά νερά του νησιού. Από εδώ, η θέα στην ακρόπολη του Κάλβι είναι μαγευτική. Η παραλία εκτείνεται σε μήκος 6 χλμ., οπότε υπάρχει αρκετός χώρος για όλους ακόμα και στο απόγειο των καλοκαιρινών μηνών. Η παραλία είναι ιδανική και για παιδιά. Μια σειρά από εστιατόρια και καφέ σε κοντινή απόσταση εξυπηρετούν τους λουόμενους. Η παραλία της Roccapina με την λευκή άμμο και τα καταγάλανα νερά είναι μικρή και βρίσκεται περίπου 20 χιλιόμετρα νότια του Sartène. Πάνω από την παραλία βρίσκεται το «Λιοντάρι της Roccapina». Το αλάτι της θάλασσας, ο άνεμος και η βροχή διαμόρφωσαν το γρανιτένιο βράχο σε ένα ξαπλωμένο λιοντάρι που ατενίζει τη Μεσόγειο. Θεωρήθηκε ο φύλακας του γενοβέζικου πύργου που ανεγέρθηκε πάνω από την παραλία στις αρχές του 16ου αιώνα.
Η Κορσική απέχει 170 χλμ. από τις ακτές της Γαλλίας και 80 χλμ. από την Ιταλία. Διαθέτει τέσσερα διεθνή αεροδρόμια που συνδέουν αεροπορικώς το νησί με τις κύριες γαλλικές και ευρωπαϊκές πόλεις. Επίσης υπάρχουν επτά εμπορικά λιμάνια για την ακτοπλοϊκή σύνδεση του νησιού με τη Γαλλία και την Ιταλία όλο το χρόνο.
Το νησί της Κορσικής προσφέρει στους επισκέπτες του πολλές δραστηριότητες, που συνδυάζουν βουνό και θάλασσα. Οι λάτρεις της πεζοπορίας και αναρρίχησης θα αγαπήσουν το μεγάλο και καλοδιατηρημένο δίκτυο μονοπατιών, καθώς και τις πενήντα κορυφές άνω των 2.000 μέτρων. Τα χίλια χιλιόμετρα προστατευμένης ακτογραμμής ευνοούν την ιστιοπλοΐα, το ψάρεμα και τους αγώνες ιστιοσανίδας. Και όχι μόνο αυτά – ιππασία, οδήγηση εκτός δρόμου, κυνήγι, καταδύσεις, rafting και canoeing…
